Krótkim spacerem po sudeckim Międzygórzu i imprezą sylwestrową w drewnianej chacie na wzgórzu przeszliśmy dość gładko w 2017 rok. Nie jestem fanem podsumowań i planów właśnie w ten dzień, ale z racji, że znalazłam się w pięknych leśnych okolicznościach przyrody i po wielu tygodniach przeraźliwego pędu mogłam się choć na chwilę zatrzymać i złapać trochę górskiego powietrza, podsumowania i postanowienia przyszły same.
Dużo stresów związanych z zawodową stroną życia, sprawiło, że nie był to najłatwiejszy rok. Uratował go na pewno wyjazd do Stanów, który udowodnił mi po raz kolejny, że mieszkanie w innym miejscu, zmiany i nowe doświadczenia, mimo że czasem stresujące, to coś, co lubię najbardziej. Czuję wtedy, że korzystam z życia, tworzę wspomnienia i nie tracę tego cennego czasu. I choć podoba mi się podejście, aby z każdego dnia robić fascynującą przygodę nie ważne gdzie jesteś, to w praktce jest to szalenie trudne. Po siedmiu miesiącach naszego normalnego poznańskiego życia wypełnionego po brzegi pracą, już czuję, że coś nam gdzieś ucieka między palcami i czas to zmienić.
Podjęłam się zawodowego tematu, który chcę doprowadzić do końca, dlatego zmiany muszę wprowadzić mniej drastycznie niż po prostu rzucić wszystko i wyjechać. Fotografia, tworzenie filmów i stron internetowych – poznanie bardziej zaawansowanych tajników tych trzech obszarów to część większego planu na życie. Ogłaszam rok 2017 rokiem nauki i rozwoju. (Zrobiłam przedwczoraj pierwszy krok. Kupiłam nowy sprzęt, który testuję z wypiekami na twarzy). Nie znajdę czasu na kursy, oszczędności wolę zachować na bilety, dlatego chwała tym dobrym ludziom, którzy dzielą się swoją wiedzą na YT. Chciałabym wyjechać przynajmniej trzy razy. W rozmytych jeszcze planach pojawiają się polskie góry, Londyn i Azja. Chciałabym zmontować przynajmniej trzy krótkie, ale dobre filmy. Chciałabym na koniec roku opublikować niewielkie portfolio moich graficzno-filmowo-tekstowych prac i udowodnić sobie, że mogę pracować z każdego miejsca na świecie. Chciałabym więcej blogować.
Życzę sobie, abym na koniec 2017 mogła powiedzieć, że wyciągnęłam z tego roku ile się dało. Postanowiłam każdego dnia pisać jedno wspomnienie – co dobrego zrobiłam, co mnie spotkało, coś co warto zapamiętać. Krótkie myśli, które być może złożą się w 365-zdaniową historię. Myślę, że to dobra motywacja do tego, aby pamiętać, żeby zrobić codziennie coś dobrego dla siebie. Ostatnie tygodnie pokazały mi, że bardzo łatwo jest wpaść w wir rzeczy obiektywnie mało ważnych i zapomnieć o tym co naprawdę się liczy. Chciałabym złapać dobrą równowagę. Będzie to też rok, w którym zacznę kolejną dekadę życia, a myśli o upływie czasu będą coraz bardziej dokuczliwe. Oby to przejście było łagodne i najlepiej w jakimś fajnym miejscu :)
Wam też życzę tego, co sobie zaplanowaliście.
